امروزه جنگ نرم و عملیات روانی به گفتمان حاکم بر سپهر ارباب سیاست تبدیل گشته است. گرایش به بهره‌گیری از قدرت افکار عمومی و سرمایه‌های اجتماعی در پی افزایش هزینه‌های نظامی‌گری و ناکارآمدی آن در برآوردن اهداف سیاسی، به دگردیسی مفهوم قدرت از نگرش سخت‌افزارانه به رهیافت‌های نرم حکایت دارد. بی‌توجهی به مقوله‌ی جنگ نرم هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را به‌طور مضاعف افزایش داده است و ظرفیت‌های ملی را به هدر می‌دهد. با توجه به اهمیت این مقوله باید اذعان داشت سیاست‌گذاری در حوزه‌ی جنگ نرم و عملیات روانی با بخشی‌نگری و جزئی‌بینی راه به مقصود نمی‌برد، بلکه باید به آن به مثابه‌ی دانشی بنیادین نگریست که پیکره‌ی سیاست و فرهنگ بر آن بنا نهاده می‌شود. لیکن عبارات جنگ نرم و عملیات روانی همچون کلیدواژگان بسیاری از علوم در معضل تعریف جامع و مانع علمی گرفتار هستند.
افزودن دیدگاه جدید